"ذهن کرم خورده"

 به دفتر مشاورین رفته بودم .همانطور که منتظر جناب مشاور نشسته بودم دیدم جوانکى ریغو ودیلاق !تا خورده و وارد اتاق شد از همان هایى که تیپ فرنگى براى خود بهم زده وتا حرف زدنش را نمى شنیدى تصور میکردى خدم و حشم دارد براى گذاشتن قند در دهان ، براى پا کردن جوراب !  کراواتش آویزان و بلند بود طوریکه گمان بردم  بارها و بار ها موقع شیرین زبانى ها وخم شدن و تعارف کردن در فنجان چاى فرو رفته و بیرون آورده و چلانده شده بود با کت شلوارى سرمه اى رنگ و اتو خورده روبه رویم نشسته و هاج و واج نگاهم میکرد کلمات را که چیدم همین که کمى شروع به صحبت از فرنگ کردم و خواستم از مصیبت هاى به سر آمده و نیامده حرف ها ببافم دستم را از پیش خواند و زبانش را کار گرفت پى نطق کردن با لهجه اى غریبه که به گمانم آنرا هم از پاپتى هاى آنور آب به تحفه آورده بود .باد در غب غب خود انداخته و با ادا و اطوار هاى خاصى مدام از حسنات رفتن میگفت .میگفت ببین اگر میخواهى بروى جل و پلاست را همه جمع کن و برو! اصلا  براى چه میخواهى باز به این خراب شده بر گردى ؟مخت عیب کرده؟اگر بر گردى باید سماق که نه سنگ در دست بگیرى بمکى تا بلکم اقایان دولت بعد از رایزنى ها وپشت چشم نازک کردهاى بسیار ببیند مدرک از آب گذشته ات به کارشان مى آید یا همان بهتر است که بروى و بگذاریش لب کوزه و خانه داریت را بکنى...این به کنار باشد ،خودت هم میدانى  فرنگى شدن به همین راحتى ها نیست دیگر دل شیر میخواهد ،دندان گرد میخواهد!نشود تا پایت به خاک نرسیده و بوى غربت به مشامت نخورده ،طعمش زیر زبانت نرسد و گس شود ، غمبرک بزنى و هواى خانه به سرت بیاید و تازه یاده نه نه بابا بیوفتى !اگر میخواهى دود چراغ خوردن هایت خوب بماسد و گلیم خودت را درسته از آب بیرون بکشى باید مَرد شوى ...یک مرد کامل!میتوانى...؟!