حالش خوش نبود...همان جا کنارش نشستم . خواستم دست ترحمم را بکشم بر سرش خواستم دستم رو ببرم درون منجلاب ذهنیم آنقدر لجن ها را کنار زنم تا به یک سرى حرف هاى دهان پر کن و قلنبه سلنبه اى که مدت ها پیش به خورد فکرم داده بودند برسم و همه اش را بیرون بکشم و صاف بچپانم درون گوش هایش.خواستم بگویم ببین اصلا دندت نرم و چشمت کور که بعد از مدت ها فیلت یاد هندوستان کرد و با یک نگاه هواى عاشقى در کله ات پیچید و شب و روزت یکى شدو بعد از آنکه بالاخره با چاکرى مخلصى هاى فراوان باهم آش ویک کاسه شدید تازه یادش آمد که مرغ همسایه غاز بوده است،یادش آمد پرستیژش بالاتر از این حرف هاس که بخواهد با پاپتى هایى مثل تویى که از همان اول هم همچین آش دهان سوزى نبودى دمخور شود که بخواهد به تو بفهماند رنگ زیتونى با زرد فرق دارد و اقدس خانوم شینیون کار که از اسم در کرده هاى محلست میگوید موهاى رنگ زیتونى تک و پوزش را دلبر تر میکند نه جلف تر.خواستم بگویم اصلا چشمت کور و دندت نرم که همانى که سنگش را به سینه میزدى همان که نانت را خورده بود زد و نانت را آجر کرد ،بى آبرویت کرد، انگشت نشانت کرد تو حتى اندکى زبانت در دهان نچرخید تا آه و نفرین حواله خودش و ننه بابایش کنى که مبادا خدا قهرش بیاید مبادا روزى بیاید که این تو باشى که صابونت به تن کس دیگرى میخورد و آنگاه از دعا هاى کرده و نکرده ات پشیمان شوى.خواستم بگویم اصلا دندت نرم و چشمت کور که صاحب خانه باج سیبیلت بابت اجاره عقب افتاده مدام برایت خط و نشان میکشد که امروز نه ، فردا اثاثت را باید از توى کوچه ها و دست ولگرد ها جمع کنى ... خواستم بگویم زندگى است دیگر پایین دارد بالا دارد ،پایین دارد ...خب بالاخره روزى هم میرسد که براى تو بالا داشته باشد دیگر، دندان برجگر بگذارى میرسد حتم دارم که میرسد!خواستم بى محابا همه این ها بگویم که ناگاه فکرم در خود لولید و کش و قوس آمد ...که ناگاه تمام حرف هایم در اول پیچ گلویم گیر کرد ومحبوس ماند و زبانم بند آمد ...که ناگاه از جایم بلند شدم و رفتم!
+گوش کنید :)
